Ὁ Θεὸς τῶν Ἑλλήνων.

·     Ἀλφαβητικὸν Εὑρετήριον Θεματολογίας.

·     Θεματικὸς Κατάλογος Ἱστολογίου

1^η. τοῦ Λόγου, τοῦ 102^ου. Ἐωνικοῡ ἔτους, ἡμέρα τῆς Σοφίας,

19^η. Αὐγούστου 2016, ἡμέρα Ἕκτη.

   

   Ο Θεός των Ελλήνων, προφανώς και είναι ο «ζων Θεός», Θεός πάντων των ανθρώπων.

Α.   Ο Χριστός έλεγε στους Ιουδαίους (αυτοί που έχουν το «θρήσκευμα», το religion των Εβραίων), περί Θεού και αντιθέου – μαμωνά, μερικές απλές, σαφείς και κατηγορηματικές προτάσεις, οι οποίες εξαλείφουν την παράνοια περί αυτών και ούτω καταργούν την μάστιγα της ανθρωπότητος, την «συγκινησιακή πανούκλα», κατά την Ψυχιατρική Οργονομία, αποτέλεσμα της οποίας είναι κάθε υπαρκτόν Κακόν στην ανθρωπότητα.

   Παραθέτομεν μερικές εξ’ αυτών των Χριστικών ρήσεων:

1.             Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. (Ματθ.6.24.)

2.             οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. (Ματθ.7.18.)

3.             Κἀγὼ ὑμῖν λέγω· ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. (Ματθ.6.24.)

4.             εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει; (Λουκ.6.11.)

5.             Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. (Λουκ.16.13.)

Β.   Ο Θεός, ο Λόγος, δεν έχει όνομα διότι μόνον τα όντα και μάλιστα τα υπαρκτά, τα «ορατά», έχουν όνομα, όπως δεικνύει και παραδέχεται και αυτή η βίβλος του Μωυσέως περί γενέσεως.

   Οι Θεοί των Ελλήνων, ως κατηγορήματα του Λόγου, επίσης δεν έχουν ονόματα! Απλώς η Σοφία των Ελλήνων προσδιόρισε την κυρία και χαρακτηριστική αυτών ιδιότητα, τον τρόπο ενεργείας εις το πεδίον των Όντων, την οποία και απέδωσε δι’ ενός στοχαστικού προσδιορισμού.

Γ.   Ποίος είναι λοιπόν ο Θεός των Ελλήνων, ο «ζων Θεός»; 

   Θεωρούμε ότι η πληρεστέρα και πλέον αποκαλυπτική και όντως φιλοσοφική θεώρησις, εδόθη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, «τον μέγιστο των ανθρώπων, που γεννήθηκαν φυσιολογικώς από γυναίκα», και την οποία κατέγραψε ο μαθητής του Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.

   Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. (Ἰωάν.1.1-5.)

                                                                                                     Τάδε.

© Copyright Ἱστολογίου Ὑπατία.

Δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε κἂν ἡ περιορισμένη ἀντιγραφὴ

καὶ χρῆσις τῶν ἄρθρων τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, παρὰ μόνον

διὰ ἰδιωτικὴν - ἀτομικὴν χρῆσιν, ὑπὸ τὴν ῥητὴν Ὑποχρέωσιν καὶ πάλιν

τοῦ ἐνεργοῦντος, νὰ ἀναφέρῃ τὸν Συγγραφέα,

καθώς καὶ τὴν πηγὴν προελεύσεως, ὡς ὁ νόμος ὁρίζει.